Stilte en tranen na voorstelling ‘Ik blijf bij je’

Als jullie dit lezen, ben ik er niet meer. 
Het spijt me maar het is beter. 
Zorg goed voor elkaar. 
Ik hou van jullie.

Abbie

Hoe moest ik leven?

Dit briefje schreef acteur en docent Abbie Chalgoum (46) uit Venlo. Het was 2013 toen hij 2 keer zelfmoord probeerde te plegen. “Niet omdat ik dood wilde, maar ik wist niet meer hoe ik moest leven”, vertelde Abbie in zijn theatervoorstelling ‘Ik blijf bij je’. In het stuk blikt Abbie in flashbacks terug op zijn leven.

Moslim in Passiespelen

Hij neemt je naar 1983 toen hij als kleuter met zijn moeder, broers en zus van Marrakesh naar Venlo verhuisde. Zijn vader werkte hier in een ijzergieterij. Hij vertelt ook dat hij als economiedocent op het Valuascollege in Venlo loog dat hij een master volgde terwijl hij eigenlijk met een fles whisky op de bank lag. Hij stond op de kieslijst voor de PvdA in Venlo. En in 2016 speelde hij als Marokkaanse moslim Jezus in de Passiespelen van Tegelen.

7 kruisjes 

Intussen was Abbie toen al gewend om een kruis te dragen: “Ik noem dit de 7 kruisjes in mijn leven.” Op de muur achter hem verschijnen de woorden:

• Kindermishandeling
• Huiselijk geweld
• Depressie
• Angststoornis
• Verslaving
• Zelfmoord
• Migratieachtergrond

Haar voeten

“Hier heb ik allemaal mee te maken gehad.” Hij moet een paar keer slikken als hij vertelt over die middag dat zijn zus te laat uit school kwam. Ze had met een vriendinnetje geld ingezameld voor Unicef. “Mijn vader zei: ‘Er is maar 1 plek waar jouw voeten na school naartoe moeten lopen. Naar huis! Toen pakte hij een ijzeren vleeshaak, verhitte die boven het vuur en pakte haar blote voet terwijl ze de trap op probeerde te vluchten. Ik zag de rook boven haar voet opstijgen. Ik zat bovenaan de trap en kon niks doen.”

Erbij horen

Thuis is het niet veilig. Daarom probeert Abbie erbij te horen in Venlo. Op school, bij de voetbalclub. Maar hij blijft die Marokkaan. Als hij jaren later prinscarnaval wordt in 2012 vraagt een journalist: “Hoe dat nou is om prins te zijn in de stad van Geert Wilders?” Abbie was met stomheid geslagen door die vraag: “Ik zei dat Venlo ook mijn stad is.”

24 pillen

Maar hij blijft worstelen. “Als docent was ik elke dag bang om ontmaskerd te worden omdat ik helemaal geen master volgde.” De fles is zijn beste vriend. En op een ochtend wordt hij wakker in een mengsel van drank en bloed. De avond ervoor wilde hij met 24 pillen zelfmoord plegen.” 

Moeder en zus

En ook later op een touwbrug in Laos lukt het hem uiteindelijk niet om naar beneden te springen. Het verdriet dat zijn moeder en zus om hem zullen hebben, houdt hem tegen. 

Dankzij Hans

Nu gaat het goed met Abbie. Dankzij Hans. Zijn redder. “Hij was de vertrouwenspersoon op het Valuascollege. En als je Hans op straat tegenkomt, herken je hem meteen: lichtblauwe broek, roze trui. En op zijn kamer staan altijd koekjes op tafel.” Bij hun ontmoeting omhelsde Hans Abbie. “En dat gaf me voor het eerst het gevoel dat een vreemde me echt zag.” 

Werde wer du bist

Met Hans sprak Abbie over een uitspraak van de filosoof Friedrich Nietzsche: “Werde wer du bist.” Abbie: “Word wie je bent. En dat betekent dat je moet worden wie je als kind was voordat je je afvroeg wie je bent. Want toen was je nog écht jezelf.”

Theater als therapie

Abbie is intussen van Venlo naar Haarlem verhuisd en heeft een gezin met 2 kinderen. “Ik heb een boek geschreven over mijn leven. Dat en deze voorstellingen werken eigenlijk als een therapie omdat ik erover kan praten.” Als Abbie de zaal vraagt wie zich herkent in zijn verhaal, steken verschillende mensen hun hand op. Abbie is niet de enige.

400 bezoekers

“En daarom hebben we studenten en collega’s uitgenodigd voor deze voorstelling”, vertelt studentenpsycholoog Michêlle Lacroix van Zuyd: “In totaal zijn in Heerlen en Maastricht 400 mensen naar ‘Ik blijf bij je’ gekomen. En ik merk dat iedereen er stil van is na afloop.”

Even niks zeggen 

In het publiek zaten niet alleen mensen van Zuyd. Er waren ook medewerkers van verschillende instellingen zoals de politie, gemeenten en zorgverleners. Allemaal om depressiviteit, huiselijk geweld, kindermishandeling, racisme en zelfmoord bespreekbaar te maken. “Nou dat is wel gelukt. Al kan ik nu even niets zeggen”, reageert een bezoeker na afloop. 

In je hart

Iemand uit het publiek vraagt of ze Abbie even een knuffel mag geven. Hij knikt. Buiten bij de ingang huilt iemand. Welzijnswethouder Jeroen Hoenderkamp van Maastricht waarschuwde aan het begin van de avond al: “Deze voorstelling raakt je in je hart.” 

Herkenbaar?

Misschien herken je je op 1 of andere manier in het verhaal van Abbie. Ga dan net als Abbie naar een vertrouwenspersoon. En als je aan zelfmoord denkt, kun je ook gratis bellen met 113 Zelfmoordpreventie. 
‘Ik blijf bij je’ werd mede mogelijk gemaakt dankzij de gemeenten Maastricht en Heerlen. En Zuyd zal hier aandacht aan blijven schenken omdat we het belangrijk vinden dat jij de steun krijgt, die je nodig hebt!